Πρόκειται για το ίδιο πρόβλημα με αυτό της «μέσης» μόνο που σε αυτήν την περίπτωση εντοπίζεται στον αυχένα. Είναι και αυτή αρκετά συχνή, και σίγουρα είναι το συχνότερο πρόβλημα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.
Οι αιτιάσεις του ασθενούς με αυχενική δισκοκήλη είναι συνήθως:
«Πονάει το χέρι μου…»
«Πονάει ο αυχένας και το χέρι μου…»
«Μουδιάζει το χέρι μου, δεν μπορώ να το κουνήσω…»
«Μου πέφτουν αντικείμενα από τα χέρια…»
«Νιώθω ότι έχω ένα καρφί στην ωμοπλάτη μου…»
Όπως συμβαίνει και με την οσφυική δισκοκήλη, τις περισσότερες φορές η αντιμετώπιση της αυχενικής δισκοκήλης είναι συντηρητική. Φυσικοθεραπεία, εφαρμογή αυχενικού κηδεμόνα, φαρμακευτική αγωγή κλπ είναι πιθανό ότι θα απαλλάξουν το μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών από τα συμπτώματα και δε θα χρειαστεί κάτι περισσότερο πέρα από την υιοθέτηση βασικών αρχών προληπτικής ιατρικής.
Και πάλι βέβαια, πρέπει η προσοχή του ιατρού
Αυτό οφείλεται στο ότι σε μεγάλο ποσοστό, τα συμπτώματα μπορούν να υποχωρήσουν με μη χειρουργικές μεθόδους, ενώ ταυτόχρονα τα χαρακτηριστικά της δισκοκήλης (μέγεθος, θέση, σχέση με τα παρακείμενα νεύρα κλπ) επιτρέπουν αυτήν την τακτική.
Εδώ όμως είναι που χρειάζεται προσοχή: όσο λάθος είναι το να χειρουργηθεί μια δισκοκήλη που δε χρειάζεται χειρουργική επέμβαση, άλλο τόσο λάθος είναι και το να μη χειρουργηθεί μια δισκοκήλη η οποία πρέπει να αντιμετωπιστεί χειρουργικά!
Για να καταλήξουμε με ασφάλεια στην καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση ενός ασθενούς με πρόβλημα στην σπονδυλική στήλη, χρειαζόμαστε 2 πράγματα:
- Κλινική εικόνα (τι αισθάνεται ο ασθενής, τι βρίσκει ο ιατρός)
- Απεικόνιση ή/και άλλες εξετάσεις (π.χ. νευροφυσιολογικός έλεγχος) που αναδεικνύουν το πρόβλημα
Είναι απαραίτητο τα δύο παραπάνω, να «δένουν» ικανοποιητικά. Πρέπει ο ιατρός να συσχετίσει απόλυτα και όχι «στο περίπου» αυτό που έχει διαταράξει την καθημερινότητα του ασθενούς, με αυτό που αναδεικνύουν οι εξετάσεις στις οποίες έχει υποβληθεί. Όταν αυτό γίνει με το σωστό τρόπο κατά την εξέταση του ασθενούς, τότε οι πιθανότητες αποκατάστασής του, με απελευθέρωση τόσο από τον πόνο, όσο και από τα υπόλοιπα συμπτώματα μετά την επέμβαση είναι εξαιρετικά υψηλές.
Εξετάσεις που συνήθως απαιτούνται
Αν και μια ακτινογραφία ή μια αξονική τομογραφία του τμήματος της σπονδυλικής στήλης που μας ενδιαφέρει μπορεί να βοηθήσουν σημαντικά στη διάγνωση, η μαγνητική τομογραφία της σπονδυλικής είναι η εξέταση που συνήθως θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Θα μας δείξει με μεγάλη ακρίβεια την κατάσταση των μεσοσπονδύλιων δίσκων και των νεύρων, καθώς και των σπονδύλων (αν και δεν είναι η πιο κατάλληλη εξέταση για τη μελέτη των οστών).
Επίσης, ο νευροφυσιολογικός έλεγχος (Ηλεκτρομυογράφημα, Μελέτες αγωγιμότητας κλπ) είναι πολλές φορές σημαντικό βοήθημα στη διαγνωστική διαδικασία.
